Karbon (C): Karbon oranının artması ile çeliğin sertleşebilme kabiliyeti ve buna bağlı olarak aşınma direnci artar. Bu özellikleri, diğer alaşım elementleri ile karbür oluşturarak sağlar. Karbon oranının azalması ile çeliğin tokluğu ve kaynak kabiliyeti artar.

Mangan (Mn): Çeliğin dayanımını arttırır. Çeliklerde öze doğru (çekirdek) sertleşme derinliğini arttıran en önemli elementtir.

Kükürt (S): Çeliği kırılgan yapar. En önemi özelliği işlenebilme kolaylığı sağlamasıdır. Çeliğin içerisinde çok fazla istenmez.

Krom (Cr): Çeliğin aşınma direncini, sıcağa dayanımını, yüksek miktarda bulunması ile paslanmaya karşı dayanımını arttırır.

Molibden (Mo): Çeliğin aşınma direncini, çekme dayanımını, ısıya dayanımını ve kaynak edilebilme özelliğini arttırır.

Vanadyum (V): Çeliğin çekme ve akma dayanımını, aşınma direncini arttırır. Düşük miktarlarda kullanıldığında tane yapısını inceltici özelliği vardır.

Wolfram (W): Çeliğin akma ve çekme dayanımını, aşınma direncini ve yüksek ısıya karşı dayanımını arttırır.

Nikel (Ni): Çeliklerde tokluğu ve krom ile birlikte kullanıldığında sertleştirme derinliğini arttırır. Yüksek Krom ve Nikel oranı paslanmaz çelikler grubunu oluşturur.

Silisyum (Si): Çelik üretiminde oksijen giderici olarak kullanılan temel elementlerden biridir. Düşük alaşımlı çelikler ve özellikle yay çelikleri % 2 ye kadar silisyum içerirler.